देशमा व्यवस्था बदलिएर गणतन्त्र आयो । संघीयता आयो । संविधान बन्यो । तर जनताको अवस्था भने बदलिएन । बरु देशको व्ववस्था र जनताको अवस्था बदल्न हिंडेका केही आफैं बदलिए । त्यसैले अब अवस्था बदल्नु छ । तर धेरैका ओठे मुद्दामात्र छन् । त्यसलाई व्यवहारमा उतार्ने कुनै योजना, भिजन र मिसन छैन ।

जनताको अवस्था बदल्ने हो भने उद्यमशीलताको विकास गर्दै स्वरोजगार हुने सिर्जना गर्नुपर्छ । राज्यको स्रोत र साधनलाई समावेशी र समानुपातिक ढंगबाट वितरण गर्नुपर्छ । न्यायपूर्ण समाज निर्माण गर्दै हुँदा खाने र हुनेखाने बीचको खाडल पुर्नु जरुरी छ । माओवादीको नीतिलाई व्यवहारमै कार्यान्वयन गर्नका लागि भूमिका खेल्न म चुनावी मैदानमा आएको हुँ ।

शिक्षा, स्वास्थ्य, तालिम, अनुसन्धान लगायतलाई निःशुल्क बनाउनुपर्छ । चुनावी घरदैलोमा जनताले दैनिक उपभोग्य वस्तु तथा साधनको व्यवस्थापनमा मुख्य जोड दिनुभएको छ । देशको समृद्धि ऊर्जा र पर्यटनबाट सम्भव छ । त्यसका लागि राज्यले नै स्पष्ट नीति, योजना र कार्यक्रम बनाउनुपर्छ ।

जनताको सुविधाका लागि सुईखेत खोलामा तटबन्ध बनाउनु जरुरी छ । सुईखेत हुँदै पोखरा २४ जोड्ने बाटो कालोपत्र, अन्नपूर्ण १ घट्टेखोला र लखनेजादे–धम्पुस देउराली मोटरबाटो कालोपत्र, सेदीदेखी ग्यारजाती सडक स्तरोन्नति मेरो प्राथमिकतामा छन् । पूर्वाधार निर्माण गर्दै पर्यटन, ऊर्जा र कृषिको विकासबाट हामी हाम्रै पालामा अवस्था परिवर्तन गर्न सक्छौं ।