म्याग्दी ।
बेनी नगरपालिकाको वडा नं ७ मा पर्ने कुरिलाखर्कको सडक र पैदलमार्ग भएर दैनिक सयौँ सवारीसाधन र मानिस ओहोरदोहोर गर्छन् । बेनी ५ भ्रिमुनिका ५० वर्षीय राहुल विकले १ वर्षदेखि सोही सडकको छेउमा रहेको ओढारमा आश्रय लिइरहेका छन् ।

छोराहरूको मृत्यु, श्रीमतीले दोस्रो विवाह गरेको र आफन्तले हेला गरेपछि ओढारमा बस्नुपरेको उनले सुनाए । ‘शक्ति र उमेर हुँदासम्म ३५ वर्ष भारतमा काम गरें’, उनले भने, ‘उमेर घर्किएपछि गाउँ फर्कँदा साथ दिने कोही भएनन् । हेला गर्न थालेपछि घर छाडेर ओढारमा बस्न थालेको हुँ ।’

राहुलले कन्दमूल खोज्ने र मागेर ल्याएको अन्नबाट दैनिकी चलाउने गरेका छन् । सो ओढार बेनी बजारबाट करिब १ किलोमिटरमा छ । उनी सडकको कान्लामाथिको सानो ओढारमा फाटेका कपडा ओछ्याएर सुत्छन् । शारीरिक कमजोरीका कारण श्रम गर्न नसक्ने राहुल बोल्न र कुराकानी गर्न सक्छन् ।

‘राहुल विक मेरो भैंसी फार्मसँगै जोडिएको ओढारमा बस्न थाल्नुभएको १ वर्ष जति भयो’, कुरिलाखर्कका सुरेश ढुंगानाले भने, ‘उहाँ काम गर्न सक्दिनँ । मलाई यही ठीक छ भन्नुहुन्छ ।’

ढुंगानाको भकारो छेउको गोलभेँडा टिपेर तरकारी बनाउने राहुल अरु खाद्यान्न माग्न बजार झर्छन् । दिउँसोमा घाम लागे पनि रातमा चिसो हावा सिधैँ ओढारभित्र छिर्छ । उनलाई मागेर जुटाएको खाद्यान्न बाँदरबाट जोगाउनै हम्मे पर्छ । रातमा चितुवाको समेत डर छ ।

कुरिलाखर्ककी बासिन्दासमेत रहेकी बेनी नगरपालिकाका उपप्रमुख ज्योति लामिछानेले राहुललाई ओढारबाट घरमा पठाउने प्रयास गरे पनि नमानेको सुनाइन् । ‘ओढारमा बसेको देख्नेबित्तिकै खोजीनीति गरेको हो,’ उनी भन्छिन्, ‘अन्त जाने ठाउँ छैन, यहाँबाट नपठाउनू भनेर मान्दै मान्दैनन् ।’