सडक किनारका खम्बाका बिजुली, इन्टरनेट, टेलिफोन र केबुलका तारका गुजुल्टाले जति सहरलाई कुरुप बनाएका छन्, उत्तिकै जोखिम पनि बढाएका छन् । पोखरा १७ घारीपाटनस्थित आँखा अस्पताल अगाडिको खम्बामा फागुन १५ गते लागेको आगोको कारण विद्युत सर्ट थियो ।

धन्न त्यो आगोले धेरै क्षति पुर्‍याउन पाएन, उक्त क्षेत्रमा केही समय विद्युती अवरुद्ध भयो, इन्टरनेट र केबुल सेवामा पनि क्षति पुग्यो । बिजुलीको खम्बामा भएका तारका गुजुल्टोले दुर्घटना निम्त्याएको पोखरामा त्यो पहिलो घटना थिएन । नियमित आकस्मिकताका रुपमा त्यस्ता दुर्घटना हुने गरेका छन् । केही वर्षअघि बिजुलीको तार चुँडिएर खस्दा एकजनाको ज्यानैसमेत गएको थियो । अरु थुप्रै दुर्घटना भइरहेका छन् ।

सहरी क्षेत्रका तारहरु भूमिगत बनाउने कुरा चुनावका बेला निकै उठ्छ । महानगरपालिकाको मेयरका मात्रै हैन, वडाध्यक्षसम्मका उम्मेदवारले तार भूमिगत बनाउने प्रतिबद्धता जनाउँछन् । चालु आर्थिक वर्षको नीति तथा कार्यक्रम ल्याउँदा पोखराका मेयर धनराज आचार्यले तार भूमिगत गर्ने उल्लेख गरेका थिए । तर त्यसको कार्यान्वयन भएको देखिएको छैन ।

पोखरामा आजसम्म पनि कहिँ कतै पनि तारहरु भूमिगत भएका छैनन्, बनाइएको छैन । पोखरा र भरतपुरका तार भूमिगत गर्ने भनी नेपाल विद्युत प्राधिकरणले एक भारतीय कम्पनीलाई ठेक्का पनि दिइसकेको हो । तर २ वर्षभित्र गर्नुपर्ने काम त्यो कम्पनीले सम्झौताको १ वर्ष बितिसक्दा पनि सुरु गरेको छैन ।

यसबारे महानगरपालिका र प्राधिकरणले नै चासो देखाउनुपर्ने हो । ठेकेदार कम्पनीलाई जवाफदेही बनाएर काम सुरु गराउने उनीहरुको दायित्व हो । सबै ठाउँमा नसके पनि सहरका मूल क्षेत्रमा तारहरु भूमिगत भएदेखि त्यसले सम्भावित दुर्घटना न्यूनीकरण गर्छ ।

तारहरुको झल्याङझुलुङ र गुजुल्टो सहरी सौन्दर्यको दुश्मन हुन् । दुर्घटनाका लागि धराप हुन् । सडक, बिजुली, खानेपानी र टेलिफोनका तारहरुको काम समन्वयनमा नहुँदा धेरै बेथिति निम्तिएका छन् । त्यसले हाम्रो विकास अव्यवस्थित त भएको छ नै सरकारी खर्च पनि अनावश्यक रुपमा खेर गएको छ । कहिले उही सडक भत्काउने, कहिले बिजुलीका पोल सार्ने त कहिले खानेपानी खन्ने गरी पटकपटक काम हुँदा खर्च दोहोरिन्छ र खेर पनि जान्छ । यस्तोखाले विकासे प्रणालीले देश उँभो लाग्दैन ।