कृष्ण राउत

समाधान न्यूज डटकममा प्रकाशित गणेशबहादुर थापाको ब्लग ‘पूर्णबहादुर प्रवृत्ति कहिलेसम्म आइजीसाप?’मा प्राप्त पाठक प्रतिक्रियाः

बडो भावुक भएर यो मर्मस्पर्शी लेख पढें । मैले संकल्प नै गरेको छु ।

बरु म १ महिना भोको पेट बस्न सक्छु तर, २ मिनेटका लागि गोलघर पस्न सक्तिनँ ।

कुरा १ वर्ष पहिलाको हो । म औषधि छोड्न सभागृहचोक नजिक १ औषधि पसलमा गएको थिएँ ।

बाइक साइडमा स्टार्ट बन्द नगरी ३० सेकेन्ड भित्र औषधि छोडेर फर्किएर बाइक अगाडि बढाउन के खोज्दै थिएँ ।

१ जना नजिकै रहेका ट्राफिकले रोके । उनले सोधे ‘ब्ल्यूबुक, लाइसेन्स छ ?’

मैले ‘छ साप’ भनें । त्यति भनेर हिँड्न खोजें ।

तर, उहाँले ‘कागजपत्र देखाउनुस्’ भन्नुभयो, देखाएँ ।

‘ल सबै ठिक रहेछ’ भनेर फिर्ता दिनुभयो ।

म हतारमा भएकोले फेरि बाइक अगाडि बढाउन खोजें ।

उहाँले फेरि रोक्नु भयो । र, भन्नुभयो ‘तपाइँलाई त कार्वाही गर्नुपर्ने हो क्यारे’ भनी फेरि कागजपत्र माग्नुभयो मैले दिएँ ।

अनि भन्नुभयो ‘कागजपत्र लिन गोलघर आनुहोला रसिद काट्नु पर्छ ।’

मैले सुनेको थिएँ रसिद काटे बापत ट्राफिकको खातामा केही प्रतिशत रकम जम्मा हुन्छ ।

सोही कुरा इंकित गर्दै मैले उहाँलाई ‘प्रतिशत पाउने लोभमा हामीलाई दुःख नदिनुहोस् न साब’ भनेको मात्र थिएँ ।

चिटमा केके लेख्नु भो, लेख्नु भो ।

म चिट बोकेर सरासर गोलघर गएँ ।

कार्यालय प्रमुखलाई भेट्न गएँ । प्रमुख त्यहाँ हुनुहुन्न थियो ।

१ जना हवल्दारले छुद्र वचनमा झपारे ।

म एउटै कुरा दोहोर्याउँदै थिएँ ‘प्रतिशतको खेलमा जनतालाई दुख दिनु त पाइएन नि ?’

हवल्दार झन् आक्रोसित भए र मेरो लाइसेन्समा प्वाल पारिदिने धम्की दिए ।

म पनि क्षेत्रीको छोरा उनको डरले भाग्ने कुरै भएन । ‘मैले मेरो गल्ती छ, भने ट्राफिक नियमको कडाभन्दा कडा कार्वाही भोग्न तयार छु । तर, तपाईंका यि मनगढन्ते नियम भोग्न तयार छैन्’ भने ।

उनी मलाई हातपात गर्न झम्टे तर त्यहाँका ट्राफिकले बिचैमा रोकिदिए ।

त्यसपछि १ जना समझदार तर अपरिचित असई साप आएर मलाई सम्झाउँदै भन्नुभयो । ‘सर तपाईं अहिले गइदिनुस् । भोलि १ कल फोन गरेर आउनुस् । म तपाईंको कागजपत्र दिन्छु’

मेरो गल्ती बिनाको तनाव लिएर भारी मनका साथ घर फर्कें ।

यस्तैयस्तै घटना हजारौं छन् । जहाँ ट्राफिक नियम होइन व्यक्ति विशेषको सनकी नियममा हामीले दुःख पाइरहेका हुन्छाैं ।

– पाठक प्रतिक्रिया